Bincangkan faktor-faktor yang mendorong kepada perkembangan perusahaan bijih timah di Tanah Melayu dan kesannya ketika berlaku kemelesetan Dunia

Perusahaan bijih timah merupakan perusahaan yang tertua dan bahan eksport utama di Tanah Melayu. Sebelum tahun 1820, perlombongan bijih timah diusahakan oleh orang Melayu secara tradisional dengan menggunakan kaedah mendulang dan melampan. Seiring dengan peredaran zaman dan perubahan teknologi, aktiviti perlombongan bijih timah telah berkembang dengan pesat dan ini didorong pelbagai faktor dalaman dan luaran. Hasilnya, pengeluaran bahan galian ini terus meningkat dari tahun ke tahun.

Kemasukan orang Cina merupakan antara faktor yang mendorong perkembangan perusahaan bijih timah. Lombong-lombong bijih timah telah dibuka dengan banyaknya di daerah Larut, Perak di bawah pembesar Long Jaafar sejak tahun 1848. Akibatnya, berlaku kedatangan orang Cina secara beramai-ramai ke Tanah Melayu atas jemputan para pembesar Melayu. Pada peringkat awal, kemasukan orang Cina yang digalakkan oleh Long Jaafar dari Negeri-negeri Selat adalah sebagai buruh dan pelabur dalam perusahaan bijih timah. Mereka ini telah menggunakan modal sendiri untuk membuka lombong seperti di Larut, Lembah Kinta, Lembah Klang, dan Sungai Ujong. Masalah kekurangan buruh di 19 buah lombong bijih timah di Kemunting pula telah diatasi dengan mengimport buruh dari China melalui Sistem Tiket Kredit dari wilayah Fukien dan Kwangtung. Kehadiran buruh Cina ini juga membawa bersama kaedah-kaedah perlombongan yang lebih baik, iaitu secara lombong dedah dan lombong pam. Kaedah lombong dedah misalnya, telah meningkatan hasil pengeluaran bijih timah dan kaedah ini juga lebih selamat. Kaedah roda air bagi mengatasi masalah banjir dan penggunaan enjin wap juga merupakan antara teknologi baru yang diaplikasi oleh orang Cina untuk meningkatkan produktiviti perlombongan bijih timah. Buktinya, pengeluaran bijih timah telah meningkat dari 6,500 tan pada tahun 1850 kepada 19,600 tan pada tahun 1881 dan 50,000 tan pada 1904. Justeru, kedatangan orang Cina dan penglibatan mereka dalam perlombongan bijih timah telah memperkembangkan perusahaan ini hingga Tanah Melayu menjadi pengeluar dan pengeksport bijih timah terbesar di dunia pada waktu itu.

Di samping itu, perkembangan perusahaan bijih timah di Tanah Melayu juga didorong oleh dasar pemerintahan Inggeris terutamanya di Negeri-negeri Melayu Bersekutu. Pada awalnya, aktiviti perlombongan bijih timah agak terjejas akibat masalah anarki di negeri-negeri Melayu seperti perebutan takhta kerajaan, persengkataan pembesar-pembesar Melayu, pergaduhan kongsi gelap Ghee Hin dan Hai San, serta masalah perlanunan hingga merugikan para saudagar di Negeri-negeri Selat. Namun perubahan dasar Inggeris kepada campur tangan di negeri-negeri Melayu telah mengatasi masalah-masalah ini dan sekali gus memulihkan semula perlombongan bijih timah. Pemerintahan Inggeris yang memperkenalkan Sistem Residen telah memesatkan lagi kemajuan perusahaan bijih timah. Pembinaan jalan kereta api dan jalan raya telah memudahkan kerja-kerja mengangkut bijih timah ke pelabuhan untuk dieksport. Pada tahun 1885, jalan kereta api yang pertama telah dibina menghubungkan Taiping dan Port Weld. Kemajuan pengangkutan ini telah membawa kepada pembukaan lebih banyak lombong baru dan seterusnya meningkatkan pengeluaran bijih timah. Sementara itu, masalh kekurangan buruh pula telah diatasi oleh Inggeris dengan menjalankan dasar yang liberal terhadap penghijrahan buruh dari negar China. Bagi melancarkan urusan perlombongan, pentadbiran telah dikemas kini dengan memperkenalkan kerja ukur tanah lombong bagi menentukan sempadan dengan tepat dan mengelakkan pergaduhan antara pelombong. Usaha-usaha yang dijalankan pihak Inggeris ini terbukti telah menggalakkan perkembangan perusahaan bijih timah di Tanah Melayu dan meningkatkan produktiviti perlombongannya.

Kepesatan perkembangan perusahaan bijih timah di Tanah Melayu juga dikaitkan dengan permintaan tinggi di pasaran dunia. Hal ini terjadi ekoran Revolusi Perindustrian yang berlaku di Eropah khususnya di Britain. Bijih timah sangat diperlukan dalam perusahaan mengetin makanan iaitu perusahaan ayan (tin-plate) sebagai penyadur tin bagi mengelakkan tin daripada berkarat dan menjamin makanan selamat digunakan. Keadaan ini telah menyebabkan harga bijih timah melambung naik iaitu mencapai £140 setan. Hal ini turut menggalakkan pembukaan lebih banyak lombong baru di Tanah Melayu terutamanya di Larut, Rasah, dan Kuala Lumpur. Tegasnya, permintaan yang tinggi terhadap bahan galian ini telah menuntut lebih banyak pengeluaran daripada pelombong pengusaha sehingga menyumbangkan kepada kemajuan perkembangan perusahaan bijih timah.

Lain daripada itu, pengenalan kapal korek turut menjadi penyumbang kepada perkembangan perusahaan bijih timah di Tanah Melayu. Jentera ini deiperkenalkan pada tahun 1912 oleh syarikat Malayan Tin Dredging di Batu Gajah, Perak. Penggunaan teknologi yang lebih moden ini membolehkan penghasilan bijih timah dengan kuantiti yang lebih banyak dan menguntungkan. Tambahan pula, kapal korek boleh digunakan dengan selamat di kawasan berpaya atau tanah lembap serta mampu memisahkan bijih timah dari tanah dengan cepat. Menjelang tahun 1929, dua per tiga daripada jumlah pengeluara bijih timah adalah dihasilkan oleh pengusaha Eropah yang menggunakan kapal korek dalam perlombongan. Pengeluarannya meningkat dari 51,000 tan pada tahun 1913 kepada 77,000 tan pada tahun 1937. Penggunaan kapal korek pula semakin meluas di Tanah Melayu apabila 105 buah kapal korek beroperasi di lombong pada tahun 1929 berbanding hanya 20 buah pada 1920. Situasi ini sejajar dengan permintaan tinggi di pasaran Eropah dan Amerika hingga menjadikan kapal korek sebagai penyumbang kepada perkembangan perusahaan bijihi timah di Tanah Melayu.

Walau bagaimana pun, zaman kemelesetan ekonomi dunia pada tahun 1929 hingga 1932 menyaksikan kemerosotan teruk industri ini. Keadaan ini memberi kesan kepada harga bijih timah yang jatuh dengan mendadak kerana kurangnya permintaan dari pasaran Eropah. Harga bijih timah merudum dari $2414 setan pada 1926 kepada $1020 setan pada 1931.

Selain itu, situasi kemerosotan bijih timah menyebabkan penutupan banyak lombong. Hal ini terjadi kerana pengusahaan lombong tidak lagi menggalakkan. Akibatnya, berlaku pengangguran dalam kalangan pekerja lombong. Rentetan daripada ini, beribu-ribu pekerja Cina telah dihantar pulang ke negara asal mereka bahkan ada yang pulang secara sukarela. Pada tahun 1931 contohnya, kira-kira 10,000 orang pelombong di Perak telah dihantar balik ke China.

Kesimpulannya, perkembangan pesat perusahaan bijih timah di Tanah Melayu terbukti didorong faktor kemasukan orang Cina, dasar pemerintahan British, permintaan tinggi di pasaran dunia, dan penggunaan kapal korek dalam perlombongan. Malangnya, perusahaan ini menemui kejatuhan yang amat teruk ketika zaman kemelesetan ekonomi dunia 1929-1932 hingga menjadikan industri tidak lagi diminati oleh sebilangan pengusaha dan syarikat. Rentetan kejatuhan ini, kerajaan Inggeris di Tanah Melayu telah menjalankan pelbagai langkah bagi memulihkan harga bijih timah seperti mengurangkan pengeluaran, tidak meluluskan sebarang permohonan bagi membuka lombong-lombong baru, dan terlibat dalam Perjanjian Bijih Timah Antarabangsa.

Pelaksanaan system residen mendatangkan pelbagai kesan ke atas negeri-negeri melayu dari tahun 1873 hingga 1888. Bincangkan.

Perjanjian Pangkor pada 20 Januari 1874 yang ditandatangani di pulau Pangkor Perak telah melambangkan titik permulaan campur tangan British secara rasmi di tanah Melayu. Selepas peristiwa tersebut, negeri-negeri Melayu lain turut jatuh dalam tangan penjajah. Dalam proses ini, system residen telah diperkenalkan dalam beberapa negeri Melayu iaitu Perak (1874), Selangor (1874), Pahang (1888) dan Negeri Sembilan (1896). Sistem residen ini telah mendatangkan pelbagai kesan terhadap negeri-negeri Melayu yang berkenaan.

Antara kesan pelaksanaan sistem residen ialah kehilangan kuasa sultan dan golongan pembesar tempatan. Pada asalnya, residen hanya ditugaskan untuk menasihati sultan dalam urusan pentadbiran, pemulihan keamanan, memajukan ekonomi dan sistem cukai tetapi sedikit demi sedikit, residen telah mengambil alih kuasa sultan sebagai pemerintah negara. Akhirnya, sultan hanya diberi kuasa dalam adat resam dan agama. Pembesar-pembesar tempatan pula telah kehilangan kuasa mengutip cukai dan mereka hanya diberi jawatan dalam peringkat bawahan pentadbiran British. Keadaan ini telah menimbulkan perasaan tidak puas hati dalam golongan pembesar tempatan dan golongan raja terhadap penjajah British yang mencapai kemuncaknya apabila residen Perak iaitu JWW Birch dibunuh di Pasir Salak.

Kesan seterusnya ialah ketidakseragaman pentadbiran yang wujud antara negeri-negeri melayu yang melaksanakan sistem residen. Antara masalah yang muncul akibat keadaan ini ialah pembangunan negeri-negeri melayu yang tidak seimbang. Akibat ketiadaan garis panduan yang jelas untuk diikuti oleh residen demi menjalankan tugasnya, mereka terpaksa bertugas mengikut budi bicara sendiri. Dengan ini, setiap negeri melayu di bawah sistem residen telah dikembangkan menurut cara yang berbeza dan terdapat negeir-negeri yang menikmati perkembangan ekonomi yang pesat seperti negeri Sembilan dan Selangor serta negeri seperti Pahang yang sentiasa dilanda masalah kewangan. Pembangunan yang tidak seimbang juga membawa kepada masalah keseragaman infrasturktur seperti landasan kereta api yang berbeza-beza serta jalan raya yang tidak dihubungkan antara negeri. Ketidakseragaman pentadbran ini juga membawa kepada perbezaan undang-undang antara negeri. Di Perak, residen pertama, iaitu JWW Birch telah mencampuri adat resam melayu dengan mengharamkan penghambaan. Walaupun tindakan beliau tidak diikuti oleh negeri-negeri melayu lain, penentangan yang dicetuskan di negeri Perak akan merebak ke negeri-negeri lain.

Selain daripada itu, kedatangan sistem residen juga menyebabkan campur tangan dalam adat resam tempatan. Pada peringkat asal, kuasa memungut cukai terletak dibawa pembesar melayu. Namun, setelah kedatangan sistem residen, maka kuasa memungut cukai telah dirampas daripada pembesar Melayu. Amalan hamba abdi pun telah dihapuskan oleh seorang residen di negeri Perak dan tindakan ini ditentang hebat oleh pembesar-pembesar tempatan. Residen juga campur tangan dalam sistem kehakiman dengan memiliki kuasa untuk melantik majistret. Dengan ini, sistem kehakiman tradisional yan terdiri daripada golongan pembesar dan ketua kampung sebagai hakim telah terjejas. Kedatangan sistem residen telah mencemari adat resam tempatan dengan pengaruh barat dan unsur-unsur residen-residen yang berbeza.

Pelaksanaan sistem residen juga menimbulkan pelbagai kesan terhadap ekonomi tempatan terutamanya terhadap jurang ekonomi antara kaum. Tumpuan British terhadap tanah Melayu ialah perlombongan bijih timah dan mereka telah bertindak untuk membawa masuk buruh asing, khursusnya buruh Cina untuk mengusahakan lombong-lombong bijih timah. Apabila tanaman komersil seperti getah diperkenalkan, mereka turut membawa buruh asing untuk mengusahakannya iaitu buruh India. Dengan ini, telah mewujudkan masyarakat majmuk dan dalam masa yang sama masyarakat tempatan iaitu orang Melayu telah diketepikan daripada kegiatan ekonomi moden. Mereka kekal dalam kegiatan ekonomi tradisional seperti pertanian padi dan perikanan. Dengan pelaksanaan sistem residen juga menyebabkan pertambahan penduduk di tanah melayu serta pembukaan Bandar-bandar baru. Antara tugas seorang residen ialah untuk membangunkan ekonomi. Demi mencapai tujuan ini mereka telah membawa masuk buruh asing dari China dan India. Bilangan pemodal cina juga bertambah akibat usaha-usaha residen mengembangkan ekonomi tanah melayu. Dalam usaha-usaha mereka mengeksploitasi bijih timah dan penanaman getah di tanah melayu, beberapa Bandar baru telah dibuka seperti kuala Kangsar, Taiping, Kamunting dan Kuala Lumpur.Dengan pembukaan Bandar-bandar baru, pelbagai usaha telah dilaksanakan demi membangunkan infrastruktur seperti jalan raya dan landasan kereta api antara Bandar-bandar tersebut. Pertambahan penduduk serta perkembangan infrastruktur yang berlaku di bawah sistem residen telah membawa kepada pembentukan Malaysia sebagai sebuah negara yang berbilang kaum.

Sebagai yang ditugaskan kepada residen, mereka telah berjaya mewujudkan keamanan dalam negeri-negeri mereka. Di Perak, pelantikan seorang residen telah berjaya menamatkan perebutan takhta. Perang-perang kongsi gelap di negeri Sembilan juga diselesaikan oleh sistem residen. Pasukan polis telah dibawa masuk dari India demi menjamin keamanan dan tentera laut Britain telah bertanggungjawab mengawasi ancaman lanun di selat Melaka. Kapten Speedy, telah menambahkan pasukan polis di daerah Larut kepada 2500 orang on mengekalkan keamanan dan mencegah peperangan antara kongsi gelap cina. Perlaksanaan sistem residen di negeri-negeri melayu telah berjaya menjamin keamanan serta kestabilan politik atau sekurang-kurangnya memperbaiki situasi yang sedia ada.

Perlaksanaan sistem residen di negeri Perak, Pahang, Selangor dan Negeri Sembilan mendatangkan pelbagai kesan yang baik dan buruk terhadap tanah melayu. Namun begitu, pelbagai kelemahan dalam sistem ini telah menyebabkan pihak British memperkenalkan system pentadbiran baru bagi memperbaiki kelemahan system residen dengan pengenalan kepada pembentukan Negeri-negeri Melayu Bersekutu pada tahun 1896.

Terangkan faktor-faktor penentangan masyarakat Melayu di negeri Pahang terhadap dasar pentadbiran British pada abad ke-19.

J.P Rodger mula dilantik sebagai residen pertama di Pahang pada bulan Oktober 1888 dan dibantu oleh Hugh Clifford sebagai penolong residen. Sebaik sahaja J.P Rodger dilantik menjadi residen, beliau telah banyak membuat perubahan-perubahan yang drastic yang dilakukan secara terburu-buru. Peraturan baru yang diperkenalkan ini sebenarnya telah menimbulkan perasaan tidak puas hati dikalangan penduduk Pahang. Pengenalan sistem yang baru ini ditentang Datuk Bahaman. Beliau dibantu oleh Tok Gajah serta anaknya Mat Kilau

Pengenalan sistem residen telah membawa kepada penguasaan ekonomi Pahang oleh pihak British terutamanya dalam sector perlombongan. Tugas residen sepatutnya berusaha melindungi kepentingan orang tempatan terutamanya pembesar Melayu dalam usaha membawa pembangunan ekonomi. Walau bagaimanapun Inggeris telah mengabaikannya dan ini telah membawa perasaan tidak puas hati dikalangan pembesar Melayu Pahang.

Pengenalan sistem residen juga telah membawa kepada kehilangan kuasa oleh Sultan Pahang. Ini berikutan daripada penubuhan Majlis Mesyuarat Negeri kerana sultan hanya mempunyai kuasa pada “nama” sahaja dalam Majlis tersebut. Segala keputusan yang dibuat ditentukan oleh Residen British. Sebagai contoh pembayaran ganti rugi kepada pembesar yang kehilangan sumber pendapatan ditentukan oleh Residen

Perubahan-perubahan dari segi perundangan yang dibuat oleh Residen, nyata sekali bertentangan dengan sistem yang sedia wujud pada ketika itu. Undang-undang baru yang diluluskan oleh Majlis Mesyuarat Negeri pada 31 Desembar 1889, nyata sekali mencabar kewibawaan pembesar-pembesar Melayu. Antara undang-undang berkaitan dengan tanah, penghapusan sistem kerah dan hamba abdi telah menimbulkan perasaan tidak puas hati dikalangan pembesar. Malah pembesar yang satu ketika dahulu mempunyai kuasa menghakimi kes-kes jenayah dan sivil di kawasan masing-masing telah diambil alih oleh pihak Britsh.

Perubahan yang dibawa British juga menimbulkan perasaan tidak puas hati dikalangan rakyat. Dasar British membawa masuk pelombong Cina dan Eropah telah menimbulkan perasaan tidak senang hati dikalangan rakyat. Mereka ini didapati sombong dan bongkak dan tidak menghormati adat istiadat orang Melayu. Sebagai contoh, rakyat tidak dibenarkan memakai keris yang selama ini merupakan pakaian tradisional mereka.

Pembesar-pembesar telah kehilangan hak mereka sebagai pemungut cukai dan pentadbir keadilan. Hal ini menyebabkan mereka kehilangan sumber pendapatan dan jawatan yang dinikmati secara turun-temurun. Daerah-daerah diwujudkan dan diletakkan di bawah pegawai-pegawai Inggeris yang dipanggil pemungut cukai dan majistret.

Pelbagai jenis cukai diperkenalkan dan dinaikkan oleh British. Contohnya, cukai tanah seperti tanah kampung, tanah paya, dusun dan tanah nipah dengan kadar 40 sen seekar. Sistem lesen dan permit yang diperkenalkan oleh J.P. Rodger menjejaskan semua aspek kehidupan rakyat. Mengikut sistem lesen dan permit, rakyat ter­paksa mendapatkan lesen untuk memungut hasil hutan dan mencari atap nipah untuk mendirikan rumah yang dahulunya dipungut secara percuma.

Sebagai kesimpulannya, perasaan tidak puas hati dengan pelaksanaan sistem residen ini membawa kepada beberapa siri peperangan antara pihak British dengan masyarakat Pahang. Walaupun penentangan ini bercorak setempat, namun ia telah member kesedaran tantang hak yang patut dituntut dalam menegakkan sistem yang pernah wujud itu. Walaubagaimanapun British Berjaya menumpaskan penentangan tersebut kerana memiliki senjata yang lebih baik. Dengan ini British telah mengukuhkan kekuasaannya di negeri Pahang

Huraikan struktur masyarakat Melayu di Tanah Melayu sebelum tahun 1874.

Sebelum tahun 1874, struktur masyarakat Melayu adalah bercorak feudal. Secara umumnya, masyarakat Melayu dapat dibahagikan kepada dua golongan, iaitu golongan memerintah dan golongan yang diperintah. Walaupun golongan memerintah merupakan kumpulan yang kecil tetapi mempunyai pengaruh dan kuasa yang luas dalam masyarakat Melayu tradisional. Golongan ini terdiri daripada sultan atau raja, kerabat diraja, pembesar dan ulama. Manakala, golongan yang diperintah merupakan golongan yang sangat ramai dalam kalangan masyarakat Melayu. Mereka terdiri daripada rakyat biasa yang merdeka dan golongan hamba. Setiap golongan dalam masyarakat Melayu mempunyai peranan masing-masing.

Lapisan yang paling atas dalam struktur masyarakat Melayu ialah Sultan atau raja. Sultan merupakan pemerintah bagi setiap negeri dan mempunyai kedudukan yang istimewa dalam masyarakat. Peranan sultan juga dapat dilihat dalam bidang ekonomi dan kehakiman. Sultan juga dikatakan mempunyai keistimewaan tertentu yang tidak ada pada rakyat biasa. Ini dapat dilihat dalam penggunaan bahasa istana, warna kuning dan alat-alat kebesaran raja yang hanya diperoleh oleh raja dan rakyat tidak ada hak untuk menggunakannya. Sultan juga dikatakan mempunyai kuasa daulat dan rakyat tidak boleh membantah kata-kata raja kerana ia akan dikatakan menderhaka terhadap sultan dan akan membawa bencana terkena tulah. Bagi mengesahkan kekuasaan seseorang raja, upacara pertabalan sultan akan dilaksanakan. Sultan yang mangkat akan digantikan dengan putera sulung atau adik lelaki sulung. Sultan juga menjadi lambang perpaduan dan keamanan negeri Melayu

Lapisan kedua dalam struktur masyarakat Melayu ialah kerabat diraja. Golongan ini mempunyai pertalian darah dengan sultan. Golongan ini biasanya menggunakan gelaran raja atau tengku. Kedudukan dan pengaruh golongan ini agak besar dalam masyarakat Melayu. Golongan ini juga mempuyai keistimewaan seperti raja bagaimanapun keistimewaan itu tidak boleh mengatasi sultan. Golongan ini juga sangat dihormati oleh rakyat jelata. Anak-anak raja akan diberikan peluang untuk menjawat jawatan penting dalam kerajaan, misal­nya akan memerintah daerah atau mukim tertentu. Bilangan kerabat diraja sangat ramai kerana amalan berpoligami oleh sultan. Walau bagaimanapun, anak daripada permaisuri pertama akan mendapat tempat yang istimewa, terutama dalam pelantikan sebagai putera mahkota atau raja muda.

Golongan pembesar mempunyai kedudukan yang ketiga dalam struktur masyarakat Melayu sebelum tahun 1874 di Tanah Melayu. Mereka ini juga dikenali sebagai keturunan baik-baik. Mereka terdiri daripada dua golongan iaitu kerabat diraja dan bukan kerabat diraja. Biasanya golongan bukan kerabat diraja mendapat jawatan pembesar kerana mempunyai kebolehan mentadbir dan berjasa kepada kerajaan. Tugas golongan pembesar ialah menjaga keamanan dan memungut cukai di kawasan atau daerah masing-masing. Pembesar juga mempunyai kuasa kehakiman seperti menjatuhkan hukuman terhadap pesalah. Pembesarlah orang yang bertanggungjawab untuk mengekalkan taat setia rakyat terhadap sultan dengan cara melaksanakan sistem kerah dan serah

Terdapat golongan pembesar yang bertugas di luar istana iaitu penghulu dan ulama. Tugas penghulu sebenarnya menjaga keamanan, membekalkan tenaga buruh, mengutip cukai dan memastikan rakyat sentiasa taat setia kepada raja. Manakala ulama merupakan golongan cerdik pandai dalam bidang agama Islam. Biasanya golongan ini akan memegang jawatan seperti kadi, mufti, imam, khatib dan guru agama. Golongan inilah yang memainkan peranan penting sebagai penasihat kepada sultan terutamanya berkaitan dengan agama Islam. Para ulama biasanya berketurunan Arab yang berasal dari Pulau Jawa, India dan Asia Barat. Biasanya mereka bergelar maulana, kadi dan makhdum

Golongan yang seterusnya dalam struktur masyarakat Melayu ialah golongan merdeka.

Mereka ini terdiri daripada rakyat biasa dan orang asing. Rakyat biasa merupakan penduduk pribumi yang menetap di negeri-negeri tertentu. Mereka biasanya menjalankan kehidupan dengan menjalankan aktiviti berniaga, menangkap ikan, melombong, tukang mahir dan sebagainya. Rakyat biasa merupakan poengikut yang taat setia kepada pembesar yang mentadbir daerah mereka. Mereka akan menjalankan apa sahaja kehendak golongan pembesar daerah misalnya dalam sistem kerah dan serah

Golongan merdeka yang kedua ialah orang asing. Merka ini tinggal sementara di Tanah Melayu dan akan kembali ke negeri asal mereka. Mereka merupakan golongan pedagang, perantau, mubaligh dan santeri serta orang asing yang datang ke Tanah Melayu sebagai tentera upahan. Dalam keadaan tertentu, ada di antara mereka berkahwin dengan penduduk tempatan dan menetap di Tanah Melayu. Masyarakat Tamil-Islam merupakan kumpulan orang asing yang paling ramai di Tanah Melayu. Golongan orang asing tidak wajib mematuhi tradisi dan kebudayaan tempatan Melayu tetapi mereka mestilah mematuhi undang-undang masyarakat Melayu.

Golongan yang menduduki lapisan paling bawah dalam struktur masyarakat Melayu sebelum tahun 1874 ialah hamba. Dalam masyarakat Melayu terdapat tiga golongan hamba iaitu hamba biasa, hamba berhutang dan hamba raja. Golongan hamba biasa merupakan orang suruhan atau keturunan hamba. Biasanya mereka ini diperdagangkan dan menjadi hamba seumur hidup malahan seluruh keluarganya menjadi hamba kepada tuannya. Manakala hamba ber­hutang merupakan orang biasa yang menjadi hamba kerana gagal membayar hutang. Jika seseorang itu ditangkap kerana mencuri dan gagal membayar harga barangan yang dicuri, orang tersebut akan dijadikan hamba. Golongan ini akan bebas setelah nilai hutangnya dilangsaikan setelah bekerja dengan tuannya. Biasanya kerja yang mereka lakukan ialah bertani dan melombong. Selian itu, hamba raja merupakan golongan merdeka yang telah melakukan kesalahan jenayah dan diampunkan oleh sultan. Sesetengah hamba raja merupakan tawanan perang bagaimanapun kedudukan golongan hamba raja dianggap paling tinggi dikalangan golongan hamba. Hamba raja akan menjadi hamba secara tutun temurun

Kesimpulannya, struktur masyarakat Melayu sebelum tahun 1874 sememangnya sistematik; daripada golongan memerintah sehinggalah kepada golongan yang di­perintah. Setiap golongan dalam struktur masyarakat Melayu mempunyai tugas dan peranan masing-masing. Namun, setelah campur tangan British dalam sistem politik negeri-negeri Melayu, struktur masyarakat Melayu telah mengalami perubahan yang ketara. Hal ini kerana peranan golongan pembesar dan hamba telah mula dihapuskan oleh penjajah British.